شهریار

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا  که من افتاده ام از پا چرا؟

نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا؟

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست

من که یک امروز مهمان تو ام فردا چرا؟

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم 

دیگر اکنون با جوانان نازکن  با ما چرا؟

وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار 

این همه غافل شدن از چون من شیدا چرا؟

شور فرهادم بپرس سر به زیر افکنده بود

ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا؟