اخوان ثالث

زمســــتان اثر اخوان ثالــــٍث

---

---

---

ســـلامت را نمی خواهـــند پاســخ گفـت ،

                                                سرها در گــریبان است .

کسـی سر برنیارد کــرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را.

                                         نگه جز پیش پا را دید ، نتواند ،

که ره تاریـــک و لغـــزان است .

                              وگر دست ِ محبت سوی کس آری ،

به اکراه آورد دست از بغل بیرون ؛

                                       که سرما سخت سوزان است .

نفس، کـــز گرمــــگاه سیــنه می آید برون،

                                                            ابری شود تاریک

چو دیوار ایستد در پیش چشمانت.

نفس کاین است، پس دیـــــگر چه داری  چشـــم

                                     ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟

مسیـــــحای جوانمـــــرد من!!! ای ترسای پیـــــر ِپیرهن چرکین !

هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی...

                                                    دمت گرم و سرت خوش باد !

سلامم را تو پاسخ گوی،در بگشــــای!

منم مـــــــن ، میــــهمان هر شبت،لولی وش مغموم .

                                              منم من ، سنگ تیپاخورده ی رنجور .

منم ، دشنام پست آفرینش، نغمه ی  ناجور .

نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیــرنگ بیرنــــگم .

                                               بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم .

حریــــــــفا! میــــــــــــــــــزبانا!!!!! 

                       میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد .

تگرگی نیــــــــــــــست ، مرگی نیــــــــست .

                      صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و  دندان است .

من امشب آمدستم وام بگزارم.

                                       حسابت را کنار جام بگذارم .

چه می گویی که بیگه شد ، سحر شد  ، بامداد آمد ؟

                                                               فریبت می دهد ، 

بر آسمان این سرخی ِ بعد از سحرگه نیست .

حـریفـــــــــــــا ! گوش سـرما برده است این ، 

                                یادگار سیلی ِ سرد ِ زمستان است .

و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده .

به تابوت ستبر ظلمت نه توی ِ مرگ اندود ، پنهان است .

حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است .

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت .

هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان ،

نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین ،

                                     درختان اسکلتــــــهای بلور آجین .

 زمین دلمرده ،سقفِ آسمان کوتاه ،

                                    غبار آلـــــــوده مهــــــــــر و مـاه ،

                       زمســـــــتان اســـــــــــت.