پاتــــوق تنهـــایی

خـــــــوش اومــــــــدی دوســـــت مـــــــن

پاتــــوق تنهـــایی

خـــــــوش اومــــــــدی دوســـــت مـــــــن

وحشی بافقی

غزلی زیبا از وحشی بافقی

     ناز کن بر من که نازت می کــــشم  تا زنده ام 

                                            نیم جانی هست و می آید نیاز از من هنوز

آنچنان  جانبازیــی کردم  به  راه او کـــه خلق

                                             سالها بگذشت و میگویــند بـاز از من هنوز

سوختم صد بـار پیش او سراپا همـــــچو شمع 

                                              پرسد اکنــون باعث سوز وگداز از من هنوز

همچو وحشی گه به تیغم مینوازد گه به تیـــر

                                              مرحمت  نگرفته بازآن دلنواز از من هنــوز 

گرچه دوری می کنــــم بی صبرو آرامم هنـــوز

                                             می نمایم اینچنین وحشی  ولی  رامم  هنوز

باورش می آید از مــن دعـــوی وارســـــــتگی 

                                            خود نمی داند که چون آورده در دامم هنوز

اول عشــــق و مرا صد نقش حیرت در ضمیر

                                          این خودآغازاست تاخودچیست انجامم هنوز

من به صدلطف ازتوناخرسندومحروم این زمان 

                                          ازلبـت آورده صد پیـــــغام دشنامم هنـــــوز

صبح و شام از پی دوانم روز تا شـــب منتظر

                                         همرهی با او میسر نیــــست یک گامم هنوز

من سراپا گوش که اینک میگشایدلب به عذر

                                          او خــود اکنون  رنـجه میدارد به پیغامم هنوز

وحشی این پیمانه نستانی که زهراست این نه می 

                                         باورت گر نیست دردی هست درجامم هنوز

                                     

ghobadi پنج‌شنبه 5 تیر 1393 ساعت 16:50
نظرات 4 + ارسال نظر
کیان یکشنبه 22 تیر 1393 ساعت 16:44 http://asyoutell.rozblog.com

راستی خدادلم هوای دیروز را کرد
هوای روزهای کودکی را
دلم میخواهد مثل دیروز قاصدکی بردارم
آرزوهایم را به دستش بسپارم تا برای تو بیاورد
دلم میخواهد این بار اگر معلم گفت در دفتر نقاشی تان
هر چه میخواهید بکشیداین بار تنها و تنها نردبانی بکشم به سوی تو
دلم میخواهد …
می شود باز هم کودک شد؟؟
منو لینک کن هههههههه من لینکت کردم

eli66 دوشنبه 9 تیر 1393 ساعت 10:38

طولانی بود حس نداشتم بخونم ولی حتما قشنگ بوده
لااااااااااااااااااااااااااایک

نیما310 شنبه 7 تیر 1393 ساعت 14:34

جبران خلیل جبران می گوید، روحم را هفت بار سرزنش کردم :
1.بار اول وقتی که تلاش کردم با سوء استفاده از ضعیف,خود را ارتقاء دهم.
2.بار دوم وقتی که پیش کسانی که می لنگیدند,وانمود می کردم که چلاقم.
3.بار سوم وقتی که موقع انتخاب به جای سختی,راحتی را انتخاب کردم.
4.بار چهارم وقتی که اشتباه کردم و خودم را با اشتباهات دیگری تسلی دادم.
5.بار پنجم وقتی که به خاطر ترس رام شدم و بعد با صبر و حوصله ادعا کردم که قوی هستم.
6.بار ششم وقتی که جامه هایم را بالا نگه داشته بودم تا با خاک زندگی برخورد پیدا نکند.
7.بار هفتم وقتی که سرود ستایس خداوند را می خواندم و آن خواندن را عملی پرهیزکارانه در نظر گرفتم.

جبران خلیل جبران

بانوی صحرا جمعه 6 تیر 1393 ساعت 16:04

ذهن من نیست خراب در این بادیه چرخش زمان


گر اسیرم تو شدی نیست مقصر دل و جان


درد تنهایست و گذر زمان


گر بگو همدمی با این دل در این جاه و مکان


عشق را وسوسه کن لنگریانداز در این وسعت دریای جنون


دل من خسته از این همهمه سحر و سکوت


من ندیدم ره خواب در این ابادیه فتوای سکوت


بشکن این بت در این بت خانه جعل و غرور


فلک و ملک ببینن این واقعه عصر غروب


که رهایی جستم از این مخروبه شرک خزون


پیرو هر رهگذری چشم نماید ز برم


ببینن نیست درونم خبری از غم بیمار


ره میخانه نگیرم دگر از تنهایی


من لب لعل شکرخای تو می جوئیدم


تو بشو شراب شیدا به دل تنهایم

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.